تو....

شبانه روز

به هر سمتی خیره شوم

تو آنجایی!

فرقی نمیکند_

شمال 

یا جنوب،

شرق،

یا غرب_

و جهان با تمام وسعتش

جزیره یِ کوچکی ست   دورافتاده ،

که نگاهت به بازی اش می گیرد!

آن قدر که گاهی

به این فکر میکنم،

که آیا دیگران

منظره یی دیگر دارند برایِ تماشا کردن_

و یا شبیهِ من

جهانشان فقط به تو محدود است...!؟

.

.

.

سمیه آزادل

سکوت

تصویر بی نقصی ست

لبخند زدنِ تو در آییــــنه،

وقتی

زیبایی ات تکثیر میشود و من

هزاران برابر عاشق تر...

_سکوت_

دلچسب ترین 

اتفاق جهان است

هنگامِ تماشا کردنِ آن که دوستش داریم!

سمیه آزادل

شعرت ناامیدشاعر...

.

ﺍﻣﯿﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻌﺮﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻧﻨﺪ،

ﻫﻤﯿﻦ

ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ...!

ﺷﺎﯾﺪ

ﺍﮔﺮ 

_ﻣﻦ ﻭ  ﺗﻮ_

ﻓﺎﺗﺤﺸﺎﻥ ﻣﯿﺸﺪﯾﻢ،

ﺣﺎﻻ

ﺩﻟﯽ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ

ﮐﻪ ﺷﻌﺮﯼ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺷﻮﺩ!

ﺷﻌﺮﺕ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﺷﺎﻋﺮ ..... .

.

ﺳﻤﯿﻪ ﺁﺯﺍﺩﻝ

پاهای تو..

_

تمام ایستگاه هایِ جهان،

آبستنِ

خواستن هایی محکوم به تنهایی اند_

وقتی

پاهایِ تو

همیشه عازم رفتنند

نه آمدن....!

.

.

.

 سمیه آزادل

معجزه

.

به مسافرخانه هایی فکر میکنم

که با رفتن هایِ گاه و بیگاهِ من،

روشن مانده چراغ هاشان!

و به جاده هایی 

که پا به پایِ من

نفس کشیده اند فاجعه یی عظیم را!

این ایستگاه ایستگاه آخر است،

معجزه

همیشه در آستین پیامبران اتفاق نمی افتد_

شاید روزی

یکی ازهمین قطارها

تو را به مــــن برساند!

.

.

سمیه آزادل