شبانه روز
به هر سمتی خیره شوم
تو آنجایی!
فرقی نمیکند_
شمال
یا جنوب،
شرق،
یا غرب_
و جهان با تمام وسعتش
جزیره یِ کوچکی ست دورافتاده ،
که نگاهت به بازی اش می گیرد!
آن قدر که گاهی
به این فکر میکنم،
که آیا دیگران
منظره یی دیگر دارند برایِ تماشا کردن_
و یا شبیهِ من
جهانشان فقط به تو محدود است...!؟
.
.
.
سمیه آزادل
تصویر بی نقصی ست
لبخند زدنِ تو در آییــــنه،
وقتی
زیبایی ات تکثیر میشود و من
هزاران برابر عاشق تر...
_سکوت_
دلچسب ترین
اتفاق جهان است
هنگامِ تماشا کردنِ آن که دوستش داریم!
سمیه آزادل
.
ﺍﻣﯿﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻌﺮﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻧﻨﺪ،
ﻫﻤﯿﻦ
ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ...!
ﺷﺎﯾﺪ
ﺍﮔﺮ
_ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ_
ﻓﺎﺗﺤﺸﺎﻥ ﻣﯿﺸﺪﯾﻢ،
ﺣﺎﻻ
ﺩﻟﯽ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﺷﻌﺮﯼ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺷﻮﺩ!
ﺷﻌﺮﺕ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﺷﺎﻋﺮ ..... .
.
ﺳﻤﯿﻪ ﺁﺯﺍﺩﻝ
_
تمام ایستگاه هایِ جهان،
آبستنِ
خواستن هایی محکوم به تنهایی اند_
وقتی
پاهایِ تو
همیشه عازم رفتنند
نه آمدن....!
.
.
.
سمیه آزادل
.
به مسافرخانه هایی فکر میکنم
که با رفتن هایِ گاه و بیگاهِ من،
روشن مانده چراغ هاشان!
و به جاده هایی
که پا به پایِ من
نفس کشیده اند فاجعه یی عظیم را!
این ایستگاه ایستگاه آخر است،
معجزه
همیشه در آستین پیامبران اتفاق نمی افتد_
شاید روزی
یکی ازهمین قطارها
تو را به مــــن برساند!
.
.
سمیه آزادل